Onze mannen….
Vandaag (18 februari 2020) hebben wij Khiry van de Groenkamp en Lucky Boy van de Olde maten moeten laten inslapen. Ze waren 25 en 24 jaar en vanaf het eerste jaar bij elkaar en bij ons. We hebben veel meegemaakt met onze mannen (zoals ze bij ons genoemd werden) Van boscrossen tot mennen op de Dag van het Paard te Utrecht (waar we bijna verdronken zijn in de waterbak), kinderfeestjes, defilé op ’t Loo, menwedstrijden in Hardenberg en bij Klein maar Fijn te Voorst. En vooral vrolijk en ondeugend in de wei. Khiry kon elk touwtje los krijgen dus de knoop aan de binnenkant van het hek was feest. Altijd was Lucky zijn partner in crime. Uitbreken en dan de Enk op, 5 kilometer verderop hebben we ze weer kunnen pakken. En een lol dat ze hadden!
Eva Beun heeft met Khiry veel dressuur gereden wat resulteerde in het predicaat Prestatie. Veel jonge mensen hebben hier het mennen geleerd met en van deze twee mannen. Khiry was ondeugend en Lucky zijn grote beschermer. Al die jaren bij ons en dan komt er een eind aan. Vorige week viel de beslissing. Khiry was op en Lucky had last van zijn longen. Altijd samen en dan nu ook. Wat waren dit moeilijke dagen, s’ Avonds in het stalletje nog even dag zeggen. Extra lekkere hapjes en proberen los te laten. Wat natuurlijk niet lukt. Khiry en Lucky waren er altijd voor ons. Dus nu moesten wij er ook zijn voor hen. Ik geloof in de paardenhemel waar jullie alle vrienden terug zien en heerlijk kunnen spelen en grazen. En wij….zijn verdrietig en vergeten jullie nooit.
Maandag 28 mei hebben we onze aoude en zeer geliefde Ydie moeten laten inslapen. Twee jaar geleden kreeg ze tot ons en haar verdriet een dood veulentje. Ze raakte hoefbevangen en is niet meer de oude geworden. Met zorg en toewijding en met behulp van pijnstillers ging het nog een tijd goed. Maar afgelopen week zagen we aan haar ogen dat het op was. En dan moet je als mens een besluit nemen voor het welzijn van het dier. Ydie heeft de tweede pinksterdag in een volle wei met gras tussen haar kinderen en kleinkinderen gestaan. Als we bij haar kwamen hinnikte ze. “sta ik hier wel goed baas”? “Zoveel gras heb ik twee jaar niet gezien.” Het inslapen ging snel en pijnloos. Toen we Ydie kochten had ze niet zo’n geweldig leven achter de rug. Ik heb haar beloofd dat ik heel veel van haar zou houden en dat ze haar leven lang bij mij mocht blijven. Ik heb me gelukkig aan mijn woord kunnen houden. En Ydie heeft mij dat driedubbeldwars teruggegeven. Ze was een geweldige moeder voor haar kinderen, een prachtige menpony met een IBOP A achter haar naam. Is preferent geworden op haar nafok en prestatie op haar menproeven en primering. Elke morgen begroette ze ons, elke avond wenste ze ons welterusten.
Tot ons grote verdriet hebben wij op 12 januari 2021 onze mooie en lieve Foxy moeten laten inslapen. Ze kon ineens heel slecht lopen. Na onderzoek in de kliniek te Wapenveld zijn er foto’s van de hoeven gemaakt. Daaruit bleek dat de hoefbeentjes bij alle vier voeten licht waren gekanteld. Twee jaar geleden hebben wij haar van een boerenwei gehaald omdat ze wat stijf ging lopen. Maar daarna hebben wij er nooit meer iets aan gezien. We hoopten dat door het bekappen en medicijnen ze er door zou komen. Dus begonnen met de medicijnen en een paar dagen daarna bekapt. Volgens de hoefsmid zag hij eigenlijk niet zoveel roods in de rand dus we hadden hoop.
Maar na een goede week bleek al dat de medicijnen niet veel deden. We hebben het nog opgehoogd tot het maximum want uit de bloedwaarden bleken haar lever en nieren het nog goed te doen. Ook dat heeft niet mogen baten en toen ze op een morgen niet wilde opstaan in de stal en nat bezweet was hebben wij de dierenarts laten komen. Mijn eigen gefokte 1e premie merrie. Maar ook een hele lieve merrie. Rustig, bescheiden. Een neusje naar je uitstekend voor een aaitje. Ik heb altijd gezegd dat ik Foxy mijn mooiste eigen gefokte pony vond. Zoveel fokkers beamen het. Het zijn altijd je mooiste pony’s die gaan!
