Vanuit het stamboek is Nederland (op basis van postcode) verdeeld in gebieden. Binnen zo'n gebied is een Fokvereniging actief. Als lid van het stamboek kun je daar lid van worden. Een Fokvereniging organiseert voor het stamboek de stamboekopname, de premiekeuring en twee keer per jaar een ledenvergadering. Daarnaast organiseren zij vaak leuke uitjes of bijeenkomsten. de Groenkamp valt onder de Fokvereniging Oost-Veluwe. De keuringen vinden veelal plaats op zaterdag vanaf eind juli tot eind september. Elke zaterdag kun je wel naar een keuring gaan kijken. Tijdens de keuring kunnen de veulens een veulenpremie ontvangen, jaarlingen (enters genaamd) een enterpremie en tweejarigen (twenters genaamd) een twenterpremie. Dit zijn de jeugdrubrieken. Vervolgens komen de volwassen pony's aan de beurt die met drie jaar zijn opgenomen in het stamboek. Die kunnen een eerste, tweede en derde premie ontvangen. Het hoogste is de eerste premie en daar ben je dan als fokker ook erg blij mee. Vervolgens vind aan het einde van de dag de kampioenskeuring plaats. De veulens hebben een mini veulenkampioen en een veulenkampioen overige maten, de enters en twenters en de oudere pony's worden per maat onderverdeeld. Mini maat, kleine maat, midden maat en grote maat. Uiteindelijk is er een algemeen veulen-, jeugd- en volwassen kampioen. Bij de volwassen dieren is er dan nog een strijd om het erekampioenschap tussen de kersverse dagkampioen en de kampioenen van vorige jaren. De kampioenen worden afgevaardigd naar het nationaal kampioenschap. Een prachtige dag met de top van de Nederlandse Shetland Pony. Daar de hoogste trede bereiken is het summum. Wij hebben dat mogen bereiken met Rinske van de Gathe en Today's Sunshine van Stal Kairos.
Als wij zondag na onze jaarlijkse premiekeuring naar de nog mooi schoon gewassen pony's gaan kijken zeggen wij gekscherend: "zo, de voorbereiding voor de keuring begint weer". Aan de andere kant is het ook een serieuze opmerking. Want op de keuring moet de pony een goede conditie hebben, een correcte beenstand en een mooi behang (manen en staart). En dat bereik je niet twee weken voor de keuring. Je werkt dus het hele jaar toe naar de jaarlijkse keuring.
Ongeveer 8 weken voor de keuring lopen wij met een groot schrijfblok door het weiland en wordt per pony die meegaat genoteerd wat er moet gebeuren. Minder gras of juist meer gras, weinig gras en hooi, veel of weinig brokken, werken aan de glans enz. Dat ritueel herhalen wij wekelijk en passen dan ons plan ook wekelijks aan. Want de éne pony groeit heel snel of wordt snel slanker, de andere pony juist weer niet. Wij hebben dan ook veel opgesplitste weilandjes. Veel werk maar daardoor kunnen we de pony zo goed mogelijk voorstellen. Voor de zomerkeuringen valt dat nog wel mee want dan neem je er rond de vier mee. Maar voor onze jaarlijkse premiekeuring is het een hele operatie. Dan gaan wij er met ongeveer 30 pony's heen. Dus heel wat weilandjes met kleine groepjes pony's.
Dan op de dag van de keuring vertrekken wij in alle vroegte naar de manege. 30 pony's gaan in een grote vrachtwagen en een 5-tal trailers. Ze worden voorzichtig in- en uitgeladen en worden dan in de manege op de aangewezen plek neergezet. Direct gaat het poetsteam aan de gang en wordt er water gehaald en hooi klaargelegd. Dan wordt de eerste pony opgeroepen. De pony's lopen in rubrieken op leeftijd en op de maat. Als eerste de veulens, dan de enters en twenters en dan de oudere dieren. Niets zo moeilijk dan een veulen naast de moeder netjes te laten stilstaan en laten lopen. Thuis ging het super maar in de vreemde hal, in het zand en met stressbaasjes loopt het heel anders. Mijn vaste voorbrengers zijn Denise Vonk en Peter Poppelaars. Je stelt het veulen netjes op, dan stap je héén en weer en dan draf je een rondje, dan weer opstellen en wachten op de uitslag.
Je staat met je pony in een soort ring te wachten tot alle pony's uit je rubriek zijn geweest. Gespannen kijk je naar de andere pony's uit die rubriek. Dan zie je een héle mooie en denk je": 'oei, dat is wel een knappe pony". Dan komt de ringmeester naar de ring waar we staan toe. Hij heeft het briefje gekregen van de jury en roept op volgorde van kwaliteit de pony's binnen. Wordt je nummer als eerste geroepen dan ben je "kopnummer"en dan mag je als eerste de ring in. Je wilt graag kopnummer blijven want dan maak je kans op het kampioenschap. Dus daarom stap je zeer geconcentreerd rond. Daarom kijk ik zo streng op deze foto, ik ben super geconcentreerd. De jury kijkt dan naar het complete beeld van de rubriek. De persoon achter je wil ook graag op kop dus zit een beetje te duwen in de hoop dat jij of je pony zenuwachtig wordt en niet meer goed blijft stappen. Je loopt altijd in de ring met de pony rechts van je en achter loopt je aanjager. Die probeert afstand te creëren. Een heel spel wat er ook een beetje bijhoort. Soms heb je dat je pony op de tweede plek goed stapt omdat die naar de pony voor haar wil lopen. En jouw pony op kop kan het maar eng vinden zo alleen in die ruimte te lopen. Dan kan de nummer twee op kop komen en baal je als een stekker.
Op een gegeven moment zegt de ringmeester: "opstellen". Als je op kop bent gebleven ben je super blij en ga je snel staan. Alle pony's achter je stellen ook op. Dan blijft het nog spannend wat je voor premie krijgt. Het kan zijn, vooral in de jeugdklasses, dat je op kop staat maar dat de jury geen premie toekent aan de rubriek. Dan sta je wel op kop maar ben je alsnog niet blij. Bij de oudere dieren gaat het om de felbegeerde 1ste premie, de goede 2de premie en de derde premie waar je echt niet blij mee bent. De ringmeester roept het lintenmeisje en aan de hand van het lint weet welke premie je hebt. Rood-wit-blauw voor de 1ste, oranje voor de 2de en rood voor de 3de premie. Ontvang je een 1ste dan volgt een klein rondedansje. Want je moet nog veel meer pony's voorbrengen dus snel snel weer door.
Zo gaat het de hele dag door. We lopen allemaal onze benen uit het lijf om het allemaal bij te houden. Iedereen heeft een vaste taak. Er zijn mensen voor het water, hooi en poep scheppen, mensen voor het poetsen en het witte halster opdoen, mensen voor het naar en van de ring transporteren en de voorbrengers en aanjagers. En heb je er meerdere in één rubriek dan wordt de groep voorbrengers uitgebreid. Het is een hele organisatie. Tussendoor moeten mensen nog wat eten en drinken. En de nummers die je op je trui hebt moeten van de kopnummers bewaard blijven omdat die de ring weer in moeten voor het kampioenschap. Ook daar hebben wij een persoon voor die dat in de gaten houdt.
En dan zijn alle pony's geweest. Sommige pony's verassen je, andere vielen iets tegen. Het is een momentopname en een pony is een levend wezen. Hoe het dier zich laat zien in de ring maakt een wereld van verschil. Dan komen de kampioenskeuringen. Eerst de veulens, dan jeugd en dan oudere dieren. Snel weer poetsen, nog een keer spray in de staart en de ring in. Daar stappen alle pony's van gelijkwaardige rubrieken in het rond, bv. alle rubrieken mini merries van drie jaar en ouder. Dat kunnen veel rubrieken zijn en dan strijd je tegen een flink aantal andere kopnummers. Ook hier krijgt de ringmeester een briefje en maakt er dan een show van wie kampioen is. De éne keer staat hij bij de uitgang, neemt dan zijn hoed af en zegt: "bedankt". Daar ben je dan niet blij mee want je mag de ring uit. Dan blijft er iemand over die kampioen wordt en die springt een gat in de lucht. Het kan ook zijn dat de ringmeester naar een pony toeloopt en met zijn hoed wijst. Dan mag je naar het midden komen en ben je kampioen. Daarna volgt nog de strijd om het dagkampioenschap.
Als je kampioen bent geworden is dat natuurlijk feest. Dan sta je als een malloot te lachen en wordt je gefeliciteerd. Aan het einde van de lange dag worden alle kampioenen op de foto gezet. De andere pony's gaan alvast in de trailer of vrachtwagen. Alle troep binnen wordt opgeruimd en in de auto's gezet. Dan de tocht naar huis. Soms rond 19.00 uur en je bent zo moe als wat. Thuis worden alle pony's netjes in hun stal of weiland teruggezet en gevoerd. Binnen is dan iemand eten aan het klaarmaken of wordt er eten bezorgd. En dan zit je met je hele team aan tafel. Moe, smerig maar supertevreden. Want je hebt het dan toch maar weer gedaan met elkaar. En de sterke verhalen komen los, de teleurstellingen worden besproken en vooral ontkent, de successen worden gevierd en worden tijdens de maaltijd steeds grootser. Ik vind dit altijd een toppunt van ons fokjaar. Kan intens genieten van het samenzijn dan. Alle troep blijft in de auto. Dat is werk voor de zondag.
