Hallo allemaal, Ik ben vandaag naar het Groenendaalsebos geweest, een hele belevenis kun je wel stellen. Ik zag een heel groot beest, ik wilde er nog enthousiast naar toe lopen maar dat wilde het vrouwtje niet enne...dat beest was eigenlijk ook wel erg groot.
Verder liepen er veel vriendjes en vriendinnetjes. Een jongetje wilde mij wel kopen en vroeg of ik erg duur was. En toen kwam ik nog een ver familielid tegen.
Vanmorgen heb ik de vrouw met de was geholpen. Ik bracht het naar diverse plekken in het huis. Vanmorgen ook druk geweest met de kat, daar mag ik nog steeds niet achteraan zitten maar tsja, dat vergeet ik zo snel. Naar het bos moet ik in een gordel op de achterbank. Dat vond ik eerst helemaal niet leuk maar kom er nu achter dat er dan wel leuke dingen volgen.
24 uur onder de indruk...
De eerste 24 uur alleen. Doodeng natuurlijk zo zonder broertjes en zusjes. Gelukkig is de eerste nacht nog wel in het vertrouwde huis. Wat ik nog niet wist is dat we snel gingen verhuizen.
Erg spannend allemaal. Ik heb alles goed onderzocht en de nieuwe baasjes eens uitgetest. Er loopt ook nog een klein baasje rond, die wil alleen maar knuffelen. Prima hoor, ik doe wel mee, je weet maar nooit wat je er ooit aan zult hebben.
We gingen wel lekker veel wandelen en binnen naast alle kranten geplast. Dat was leuk joh! Ik kan al bijna "een klere eind over de enk" lopen. Dat is de uitdrukking hier als we heel ver gaan lopen.
's avonds moest ik na veel spelen en ondeugende streken gaan slapen. Gelukkig lagen mijn baasjes naast mij op de bank zodat ik mij geen moment alleen hoefde te voelen. Ik ben na wat piepen en brommen lekker in slaap gevallen. Ik heb 's nachts nog een paar keer gekeken maar ze waren er nog. Om 07.00 uur heb ik ze wakker gemaakt, dat werd hoog tijd. Het vrouwtje is met me gaan wandelen,maar er was zoveel leuks buiten dat ik geen tijd had om te plassen. Dat heb ik maar binnen gedaan.
Ik kreeg allemaal lekkers en werd goed geknuffeld....Het meest leuke is toch wel de reactie van het vrouwtje als ik met de zoveelste schoen aankom in de kamer. En dat is best knap want het is wel even maat 42!
Op naar nog meer leuks, poot van Dúna!
Gláka is door haar nieuwe familie Ronja gedoopt. Dus we houden die naam nu aan. In de auto was ze eerst erg onrustig. We probeerden haar op schoot te zetten maar dat wilde ze niet. Het enige plekje waar ze rustig was, was achterin boven op de hoedenplank. Daar viel ze ook een beetje in slaap. Ik (Jet) was erg benieuwd wat Spike er van zou vinden en hoe hij zou reageren. Nou, het ging goed hoor! Spike was nieuwsgierig en wilde wel kennis maken. Ronja ging graag boven op de bank zitten om hem vandaar uit te dagen. Dan was zij het oppervrouwtje! Spike accepteerde Ronja goed maar hij doet er niet veel mee. Een zus van Geert kwam kijken met haar hondje Bep van 1,5 jaar. Die vond Ronja wel leuk dus het worden vast leuke speelkameraadjes.
Toen ze moe was en wilde gaan slapen heb ik haar in de bench gelegd. Dat ging bijna gelijk goed. Ze piepte en blafte wel even maar na zoveel nieuwe indrukken viel ze toch gelijk in slaap. 's Nachts hebben we de bench mee naar boven genomen. We hadden deze zo naast ons bed gezet dat het deurtje open kon blijven. Dan kon ze wel naast bed lopen aan mijn kant maar niet door de hele kamer. Dat ging heel goed! In het begin piepte ze nog wel even maar voordde rest heeft ze de hele nacht in de bench gelegen. Af en toe kam ze even kijken waar ik was, dan aaide ik haar over de bol en dan ging ze weer slapen.
Vanmiddag hebben we ze uitgelaten in wat wij noemen "de hondenkuil". Dat is een plaats in het bos waar altijd veel honden komen en dat vond ze erg leuk! Ze is inderdaad erg brutaal en daagt de honden graag uit. Zelfs als ze een beetje bang is gaat ze toch niet aan de kant. Tjsa, en iedereen vind het natuurlijk een schatje. 's Avonds heeft ze haar dolle uurtje. Dan rent ze door de kamer en pakt alle speeltjes die er voor haar zijn neergelegd. Zelfs haar eigen staart is dan favoriet. De bench wordt al een beetje haar plekje. Spike en Ronja liggen er samen lekker in.
De dierenarts was erg te spreken over Ronja. Ze zag er prachtig uit en was kerngezond. Ze plast en poept goed buiten, een enkele keer binnen een plasje. En nee, helaas niet op de krant. We gaan naar puppycursus want dat is wel goed voor zo'n pittige tante. Wij zijn erg blij met Ronja.
De eerste 24 uur van Knús bij haar nieuwe bazinnetje:
Nou, eindelijk was het dan zover. Ik mocht mee met mijn vrouwtje.
Bijna alle avonden kwam zij even langs om te knuffelen en kreeg ik alle aandacht, maar steeds ging zij 's avonds weer weg. Dan had ik wel mijn broer en zusjes, maar toch was ik benieuwd waar zij dan heen ging. En toen was het zover, IK MOCHT MEE!! Toch best spannend, eerst moest ik een klein stukje in de auto. Voor ik rustig kon gaan liggen waren wij er al. Ook hier liggen een paar kranten op de grond, maar sorry hoor, die liggen op andere plaatsen dan waar ik eerst woonde dus dan kun je er ook best even naast gaan zitten. Gelukkig vond mijn vrouwtje dat niet al te erg. Na spelen, eten en zelfs een wandeling was ik toch wel moe. Gelukkig kan ik nog gewoon slapen in dezelfde bench als waar ik eerder altijd in sliep. (dat begrijp ik nog niet helemaal hoe dat nu weer kan) maar lekker geslapen en ook gewoon lekker doorgeslapen. Heerlijk zo'n grote bench voor mij alleen!
Maar jeetje, wat was het de volgende ochtend een drukke dag, met veel indrukken. Ik heb paarden gezien, veel grotere dan dat mijn vrouwtje heeft. En ik heb kennis gemaakt met andere honden veel kleiner dan bij mijn vorige huis. Die kleinste (ze noemen hem Joras) vond mij wel lief, maar die grotere (ze roepen de hele tijd Bodan), die vond mij volgens mij stom. Hij liep in ieder geval de hele tijd te brommen naar mij. Ik ben bij die hondjes (en lieve mensen) ook een tijdje alleen geweest. Als het het goed begreep worden dat de mensen die op mij gaan passen als het vrouwtje gaat werken.
En er is vanmiddag een begin gemaakt met de "bouw" van mijn slaapplek. Jaja de vrouw pakt het groots aan. Ik krijg helemaal een speciale plek in huis.
Ik heb in dit huis allemaal speeltjes voor mijzelf. Dat vind ik erg leuk. En mijn vrouwtje doet niets anders dan wandelen. En als ik een plasje moet doen roept ze BRAAAAFFFF. Dat zal dan wel. Natuurlijk ben ik braaf.
En nu...nu ben ik moe van alle indrukken en ga lekker slapen. Maar eerst nog even knuffelen met het vrouwtje. Ik heet immers niet voor niets Knuffel.
Groetjes van Knúsje
De eerste 24 uur van Tryggur bij de nieuwe baasjes:
Gisteren het eerste stukje onderweg was wel eng hoor, waar waren jullie nu ineens? Gelukkig zijn ze gestopt om mijn speeltje te pakken wat ik had meegekregen want ik was aan de riem begonnen en de baas zijn telefoon was trouwens ook wel grappig. Het speeltje was ook leuk en toen ben ik maar gaan slapen.
Thuis was er een kat die zijn mat verdedigde en ik zijn speeltje niet mocht pakken, ook van zijn eten moest ik ver uit de buurt blijven want anders worden de baasjes boos. (vanmorgen heel stiekem toch het speeltje gepikt en naar mijn bench gebracht maar ja de vrouw hoorde het belletje dus het feest ging mooi niet door).
Die stomme kat wil hoe ik hem ook uitdaag niet met mij spelen, suf hoor.
De nacht was vreemd, maar ik mocht naast de vrouw in de bench slapen. Ze maakte mij om 3 uur even wakker maar toen hoefde ik niets, even voor 5en naar buiten , het plensde, heel gauw een plas en gauw weer naar binnen, ze kunnen me wat, om 7 uur moest ik weer naar buiten nou mooi niets gedaan daarna lekker spelen. Moest ik na 9en weer naar buiten nou de vrouw heeft me onder de paraplu gedragen want ik ga niet in de regen lopen, nou ja een klein stukje dan, gauw een plasje gedaan en weer naar binnen, noemt ze me nog een watje ook.
Binnen kwamen de buren kijken en toen heb ik nog gauw 2 bruine jongens neer gelegd, vond de vrouw niet leuk. Ik heb leuke buurhonden, een is ook nog jong en een is een oude taart van 12 die niets van me wil weten maar ik mag van de vrouw er ook nog niet mee spelen, ook zo iets raars. Zojuist een grote wandeling gemaakt kom ik een man tegen die hard liep stom hoor, en van die dingen met 2 wielen die zijn wel interessant en heel veel eenden daar mocht ik niet achteraan. Toen was ik ook wel moe aan het worden.
Verder komen er allemaal mensen met leuke speeltjes of kluiven dus druk maar wel leuk en dan kan ik weer even slapen. Dan denkt de vrouw dat ze gauw even met de swiffer kan gaan werken, haha nou mooi niet dan ben ik wakker hoor, maar ja de baas heeft me toen opgepakt want ze vond het niet leuk. Nou ik moet weer naar buiten in die nattigheid dus ik schrijf wel hoe het allemaal verder met me gaat een ander keertje,
een lik en dikke knuffel van Tryggur.
Het was vandaag prachtig weer. Omdat er hulp was met alle puppy's naar buiten. Prachtig zoals ze direct alle kanten ophollen. Elk persoon had 1 pup "toegewezen" gekregen om erop te letten. Je moest er regelmatig in draf achteraan. Het was genieten om de kleintjes te zien "ontdekken". Ook zijn er door Cindy prachtige foto's gemaakt.
Vanmiddag zijn Wim en Joke Brocken op bezoek geweest. Zij worden de nieuwe baasjes van Tryggur. Het is leuk om te zien hoe ook een hond zijn of haar baasje kiest. Tryggur is altijd aan het rondrennen maar lag nu heel braaf op schoot. Na even dollen ging hij achter de voeten van Wim slapen. Zo van, daar lig ik wel veilig. Hier durf ik wel heen!
Heel veel indrukken gehad dus moe! Maandag 19 oktober is Eva met de puppy's naar de dierenarts gegaan. Zij hebben de eerste enting ontvangen en al een heus inentingsboekje. Dinsdag mochten ze voor het eerst naar buiten. En dat was LEUK. Allemaal blaadjes die voorbij waaien. Vandaag kwam de chipper van de Raad van Beheer. Ze zijn nu heus geregistreerde IJslandse Honden.
Vanmiddag mee naar het bejaardentehuis naar Jan's moeder. Allemaal weer in de bench, in de auto en op schoot van veel mensen. Het bejaardentehuis op stelten, mensen heel erg blij. Puppy's veel schik en Jan en Cindy rennen met zakdoekjes. Allemaal leuk dus! Als we ze roepen komen ze allemaal hard aan gerend. Een prachtig gezicht. En ze worden gauw groot! De tijd komt al nabij dat ze naar de nieuwe baasjes gaan OH HELP.
Gewicht:
Gewicht:
De namen zijn:
Ze zeggen, kleine kinderen worden snel groot. Geniet er van zolang het nog kan. Nou, dat is zeker van kracht voor puppy's. Als je dat zo van nabij meemaakt ben je onder de indruk van de groeikracht van de kleintjes.
Mayla begint het nu ook wat beter te begrijpen. Ze komt keurig in de kist hoewel ze het ook nog steeds fijn vind om aan mijn voeten te liggen. Ze vind het erg warm in de kist en wil er daarom wel eens uit. Soms ligt ze op de rug te slapen en dan zie je een pup er bovenop liggen drinken. Als je ze wilt omleggen merk je dat het net zuignapjes zijn. ze zitten echt vast. Het gaat nu allemaal voorspoedig. De rust is nu even weergekeerd. Tot over een paar dagen, dan gaan oogjes en oortjes open. En op een gegeven moment kunnen ze kruipen en lopen. Dan moeten we weer vol aan de bak.
Mayla eet als een bootwerker. Vlees, Brokjes, Yogurt, Brood, alles is welkom.
Vandaag de opgave gedaan naar de Raad van Beheer. Dan moeten de puppy's namen hebben. Eva en Edith hadden al een naam bedacht. De andere twee heb ik gedoopt.
T.o.v. het geboortegewicht zijn ze dus ongeveer 150 gram gegroeid in 4 dagen.
Dinsdag merkte we dat Mayla koorts begon te krijgen. Daar maakte ik mij weer knap zorgen over. Het liep op tot 39,5. Dus de dierenarts weer gebeld. Die is echt blij met dit nest!. Het mocht niet boven de 40.5 komen. Dan moesten we naar de kliniek en moest ze opnieuw geopereerd worden. Want dan zat er iets fout. Oh je! 's Nachts liep het nog verder op naar 39.8. Maar woensdagmorgen was het weer 39.2. Dus was ik weer iets gerust. Ze heeft nog antibiotica en wij temperaturen haar regelmatig. De pups doen het prima.
Met de klok mee, bovenaan ligt de reu, dan het zwarte teefje, het teefje met de witte voetjes (die ze hier keurig verstopt) en het andere teefje.
De puppy's en Mayla doen het goed. Mayla eet goed en de pups groeien ook goed. Ze wil nu graag af en toe bij mij liggen. Als de pups gedronken hebben dan leg ik er een kruik bij waar ze lekker tegen aan gaan liggen. Mayla ligt dan even op de koude vloer. Ze vind het warm in de kist. Ze heeft ook al weer aardig vacht. Ik heb haar moeder na het spenen van de pups gezien en die was toen helemaal de vacht kwijt. Ik ben benieuw hoe dat nu met Mayla gaat want we gaan natuurlijk wel de winter in. De pups worden steeds sterker, als ze drinken zitten ze ook echt "vast" aan de tepel. Ze buitelen over elkaar heen om de beste tepel te bemachten. Dan liggen ze lekker naast elkaar te drinken. Een mooi gezicht hoor. Ze beginnen al lekker te glanzen en hebben dikke buikjes. Ik wordt er iets geruster onder. Best spannend allemaal die eerste dagen.
Nou dat was het nachtje wel. En de dag werd net zo druk. Mayla was nog een beetje zenuwachtig dus die moesten we begeleiden. Pups aanleggen om te drinken, even met haar naar buiten om te plassen, water drinken, eten erin stoppen, Mayla slapen, pups aanleggen enz. enz. Tsjonge, daar ben je inderdaad druk mee zeg.
De pups deden het goed. Vandaag voor het eerst gewogen:
Het pupje voor Eva gaat Knús (knuffel) heten.
Mayla slaapt 's nachts altijd bij mij in de slaapkamer. Alleen is dat erg koud voor de pups. Eva bied aan om op de (wel comfortabele) bank te slapen zodat wij een nachtje door kunnen slapen. Dat nemen wij in dankbaarheid aan.
Om 12.00 uur zat ik rustig achter de computer te werken. Mayla lag lekker in haar werpkist te slapen. Ze had de hele morgen handdoeken kapot getrokken dus volgens ons was de geboorte wel aanstaande. Ineens een ijselijke kreet. Ik schrok mij naar. Mayla keek mij met grote ogen aan. Ze likte haar vulva en daar zag ik toen een waterblaas. Ik ben de geboorte bij pony's gewend en dan komt binnen enkele minuten na de waterblaas het veulen. Dus ik snel Jan roepen. En belangstellend zitten kijken. Mayla had af en toe weeen maar niet heel sterk. Om 15.00 uur werd ik toch knap nerveus. Dierenarts gebeld maar die vertelde dat de eerste pup best even op zich kon laten wachten. Om 15.45 uur begon Mayla te staan met haar staart recht overeind. En ja, iets voor 16.00 uur een pup, een teefje! Wij helemaal uit ons dak natuurlijk. Nu zou binnen 2 uur er weer een pup komen. Wij wisten al, door de foto, dat er vier onderweg waren. Om 18.00 uur (ik was alweer nerveus) kwam er weer een blaas. Verder niets. Dus de dierenarts weer gebeld. Die is gekomen en heeft een injectie gegeven om de weeën op te wekken. De pup lag goed dus dat was het niet. Binnen 2 uur zou er dan een pup moeten zijn. Na 2 uur niets. Sjonge, dit koste mij een jaar van mijn leven zeg. Om half negen de dierenarts maar weer gebeld. Hij adviseerde over te gaan tot een keizersnede. Zucht. In de auto lag ze bij mij op schoot en ik in tranen. Ik was zo bang dat haar iets zou overkomen! Om 21.15 waren wij bij de dierenarts te Nunspeet. Met een puppy en Mayla. Mayla werd geschoren, gewassen en onder narcose gebracht. Toen ze open was zag de dierenarts dat de baarmoeder niet samentrok, dat was de oorzaak van het niet geboren worden van de andere drie. Uiteindelijk waren ze er snel maar wel helemaal slap. Ze kregen een druppeltje in de bek omdat ze ook narcosemiddel binnen hadden gekregen. Wij moesten ze hard wrijven en toen ze begonnen adem te halen en konden ze in de couveuse. Omdat de baarmoeder er niet mooi uitzag hebben ze die direct verwijderd. Mayla werd gehecht en op een warmtemat gelegd. Ik heb bij haar gezeten tot ze bijkwam. Toen ze een beetje bij was werden de puppy's bij haar gelegd. Ik vond het indrukwekkend. Een hond die net bijkomt uit narcose, met een grote snee in haar buik die toch probeert haar puppy's te likken. Echt heel lief. En toen met nog een "dronken" hond en piepende puppy's naar huis. Om 02.00 uur 's nachts het hele spulletje in de werpkist gezet en erbij gaan zitten met een glas drinken. Alle keren de puppy's aanleggen en Mayla gerust stellen. Ze kreeg het 's nachts nog een keer te kwaad en rilde heel erg. Toen heeft ze bij Jan op de buik gelegen. De puppy's lagen onder een warmtelamp. Al met al, een kort nachtje maar gelukkig levende pups.
In 2008 besloten wij dat het toch leuk zou zijn om een nestje te fokken bij onze Mayla. Dat je daar zoveel voor moest regelen en doen wisten we gelukkig nog niet. Wij zijn er gewoon vrolijk aan begonnen.
Als je met een IJslandse hond wil fokken moet er een ogentest worden gedaan en moet er een heuponderzoek worden verricht.
Dat is gebeurd op 28 november 2008 in Hellendoorn. Dat verliep voorspoedig. Mayla is HD A, een goede status en heeft geen oogafwijkingen.
De puppies krijgen ook een "achternaam". Ook die moest aangevraagd worden. Op 26 februari 2009 kregen wij van de Raad van Beheer bericht dat onze kennelnaam "van de Groenkamp" is geregistreerd.
Onze eerste poging was in januari 2009. Helaas lukte het toen niet met de beschikbare reu. In juli werd Mayla opnieuw loops. Wij hadden een zwangerschapspakket afgenomen bij de dierenartsen in Nunspeet. Dat betekent dat Mayla onderzocht is en er werd progresteron geprikt. Dat hebben we drie keer gedaan. Uit de onderzoeken bleek dat het weekend van 4 tot 6 juli de datum van dekken zou moeten zijn.
Toen ontstond er een complete volksverhuizing.
Zondagmiddag 5 juli 2008 hebben wij Jigmé Jinpa (onze Tibetaan) weggebracht naar zijn fokker. En zondagavond kwam Kopar fra Isafold (Bayuk) bij ons op bezoek. Mayla en Bayuk vonden elkaar erg leuk. Ze renden en speelden dat het een lieve lust was. Na de kennismaking lagen ze lekker in de kamer te slapen.
Drie gezinnen hadden toen een onrustige nacht. Familie den Hollander gingen naar huis zonder hond en dat was vreemd. Familie Nijhof had een grote hond met een klein hartje, hij voelde zich toch wel alleen in een vreemd huis. En heeft vervolgens de schutting en een kast een beetje opgegeten. (sorry Carla). En wij? We hadden het advies gekregen de beide honden niet de hele tijd bij elkaar te laten dus Mayla ging mee naar de slaapkamer en Bayuk bleef in de kamer. Dachten we dus... Maar Bayuk was inmiddels al ernstig verliefd en vond het niets. Na veel gejank en geblaf is Jan maar op de bank gaan slapen. Bayuk tevreden. Maandagmorgen de beide geliefden naar buiten. Ik ging ontbijt maken maar hoorde toen al snel veel lawaai. Naar buiten rennen en ik zag dat Bayuk en Mayla al "gekoppeld" waren. Jan en ik op onze knieën bij de beide honden want per slot van rekening was het voor Bayuk de eerste keer en voor Mayla de tweede. Maar ze stonden rustig te wachten. Toen ze "los" waren werd er weer lekker heen en weer gedold. 's Middags heeft Bayuk Mayla nog een keer gedekt. Dinsdagavond hebben we Bayuk weer terug gebracht naar een blije Edith, een blije Jiggie mocht weer naar huis en een blijde Jan mocht weer in zijn eigen bed slapen. En toen was het wachten.
Op 4 augustus naar de dierenkliniek voor de scan. Sjonge, ik was gewoon zenuwachtig. De dierenarts gaf het goede nieuws snel door. Mayla was drachtig! Jippie.
26 augustus weer naar de dierenkliniek voor een röntgenfoto. Ik wilde graag weten hoeveel pups er komen. Jan heeft een keer meegemaakt dat er een pup was blijven "zitten" en dat willen we niet graag meemaken. Mayla krijgt 4 puppies. Dat was heel mooi om te zien op de foto. Ze wordt nu ook lekker dik. Haar tepels zwellen al op en ze wordt lekker loom. Ze wil veel slapen, kroelen en vooral niet meer zoveel Jiggie in haar nek. Dus is Jan weer de klos, hij moet veel fietsen met Jigme.
28 augustus. Jan heeft de werpkist klaar. Wel een beetje laat maar goed! Die staat nu in de kamer maar Mayla ligt liever op schoot. Jan ziet al grote problemen op zich af komen, de lieverd. Hij heeft de kist mobiel gemaakt zodat ik die bij mij neer kan zetten. Anders ligt Mayla er nooit in, volgens Jan. En daar kon hij wel eens gelijk in hebben. Het zal mij benieuwen!
