IJslanders

IJslanders

Ik heb tot mijn 22e jaar paard gereden en toen ik in Epe kwam te wonen wilde ik graag weer gaan rijden. In Oldebroek heb ik een Connemara gehad maar dat was niet zo’n succes. Die was mij aardig de baas. Daarom een ander ras gezocht die paste bij mijn Shetland hobby. In Beekbergen heb ik veel IJslanders gezien en dat leek mij ook wel leuk. Na wat proeflessen op zoek naar een IJslander. Uiteindelijk heb ik toen Rós frá Sólskini gekocht. Een leuk en lief dier maar ik had er toch niet zo’n klik mee. Eva Beun (mijn bonusdochter) wel en die is op Rós gaan rijden en dat beviel goed.

Toen toch op zoek naar ook een IJslander voor mij. Eva had al heel wat ervaring en samen zijn wij op pad gegaan. Bij voorkeur een mooie grote zwarte ruin. We kwamen thuis met een kleine vosmerrie, genaamd Linda. Een heerlijk dier die altijd plezier had. Stond te trappelen op de plaats als we weggingen om te rijden. Op Linda heb ik de lol in het rijden weer teruggevonden. Eva en ik hebben van deze dames veel geleerd. Rós is in 2007 verkocht aan echte IJslanderliefhebbers en ze heeft in 2009 haar eerste veulentje gekregen. We vinden dat erg leuk voor haar want ze was hier altijd verliefd op de shetlanderveulens. Voor Linda hebben we ook een goed tehuis gevonden.

Eva wilde zich graag verder ontwikkelen in de IJslanderwereld en heeft een instructeursopleiding gevolgd en is nu gediplomeerd basis trainer en instructeur van het NSIJP.

In november 2007 is Bjartur van de Noorderzon gekocht. Deze Eyfirðingur nakomeling is bedoeld als leerpaard voor Eva, samen leren en kijken hoever ze kunnen komen. Het hoogtepunt was toch wel de zilveren medaille die ze wonnen in Oirschot. Zijn stal was mooi versierd bij terugkomst.  Inmiddels woont Eva in Balinge en geniet ze van haar twee IJslandse paarden.

Na Linda weer op zoek gegaan. En na wat omzwervingen kwam ik bij Maaike terecht. Daar heb ik Drottning leren kennen. Nu gelukkig wel een grote IJslander maar wit en een merrie. De klik was er en in 2009 is zij op de Groenkamp komen wonen. Ik ben een echte vrije tijd ruiter. Heb ook niet altijd zin in oefenen. Ik wil gewoon een lekker bosritje maken en genieten van de natuur en mijn paard. Mayla, mijn hondje, ging dan met mij mee en samen tokkelen we gezellig in de bos. Zij was al iets ouder en al goed doorgereden en dat past beter bij mij.

Ze heet Drottning en is geboren op 30 april 1999. Inmiddels 21 jaar dus. Maar “still going strong”. Het is een heerlijk paard. Bomproof en voor mij goed te rijden. Naast onder het zadel rijden men ik graag en tijdens de Eper Paardenvierdaagse zat ik op de menwagen en reed Annemiek mee onder het zadel. Prachtige ritten hebben we gemaakt. Juli 2020 zijn wij nog met de menwagens en Denise op Witje (zoals ik haar noem) naar de Malle Jan gereden, toch een rit van 30 kilometer. En ze vond het prachtig.